ගී මල් යාය

අපාර වූ ආකාසේ
වලා සිඳුන බොල් එලියේ
ඔබේ දෑස නිවී දිලී
නිසොල්මනේ බලා හිඳී..

ඇසට කඳුලු දිය නැඟුනේ
හදට තෙතක් ලබා දෙන්න
ඇසෙහි කඳුලු ඉවර දිනේ
හදට නොමැත ඒ තෙතමන…

අපාර වූ ආකාසේ
පිරී පැතිරි නිල් දියඹේ
ඔබේ දෑස නිවී දිලී
නිසොල්මනේ බලා හිඳී..

ඇසේ කඳුලු සිදී ගොසින්
ගල් වූ හද තෙත් කරන්න
ඔබේ ඇසේ දයා දියෙන්
කඳුලු පොදක් මට හෙලන්න..

ඉර හඳ නැති රෑ යාමේ
හද කැටි වුන කාන්සියේ
ඔබේ දෑස නිවී දිලී
නිසොල්මනේ බලා හිඳී….

මන්දාරම් අඳුර මැදින්
හිරිපොද වැහි වැටෙන වෙලේ
මා හා ඇවිදන් යන්නට
ඔබ සිටියානම්...//

තනියමව​ත් යන්නට මදි
කුඩේ යටින් ඔබේ ලඟින්
නොතෙමී තෙමි තෙමි සතුටින්
යන්නට තිබුනා...///

මඟ යන එන අයට හොරෙන්
ඔබෙ දෑසට එබී බලා
කොපුලේ වැහි බිඳුවක රස
බලන්න තිබුනා...///

ආදරේ ගැනද කෙටි යෙදුම්
ජීවිතේ ගැනද මහා වැනුම්
රැඩිකල් ප්‍රේමයේ
සමනළ පියාපතකට දී රිදුම්

සයිඳවයින් පිට නැගී
සිත මැවූ සශ්‍රීක හීන ඇගේ
විඳගන්න ඉඩ නොදී......

ආදරේ ගැනද කෙටි යෙදුම්
ජීවිතේ ගැනද මහා වැනුම්
රැඩිකල් ප්‍රේමයේ
සමනළ පියාපතකට දී රිදුම්

පාට වත්සුනු දියෙහී තැවරූ
පාෂාණිභූත මතකය ඇගේ
විඳගන්න ඉඩ නොදී......

ආදරේ ගැනද කෙටි යෙදුම්
ජීවිතේ ගැනද මහා වැනුම්
රැඩිකල් ප්‍රේමයේ
සමනළ පියාපතකට දී රිදුම්

ඔබේ සිනා ලඟ නෙත නැවතුනු දා
ඔබේ කතා ලඟ සිත නැවතුනු දා
ප්‍රේමය හැදින්නෙමි ...//
මේ ලෝ තලයේ

කුමටද උපමා ඉතිහාසයේ ප්‍රේමවන්තයින්ගෙන්
කුමටද ආදරයේ පෙම් සැමරුම් පෙම් පාරදීසයේ

ඉමක් කොනක් නැති ආකාසෙ තරු පායා එන සේ මා
ඉමක් නිමක් නැත පෙම් හදවත් තුල පෙම් සිතුවිලි බෝමා

ඔබේ සිනා ලඟ නෙත නැවතුනු දා
ඔබේ කතා ලඟ සිත නැවතුනු දා
ප්‍රේමය හැදින්නෙමි ...//

වසන්තයේ මල් සුපිපුන
සුන්දරතාවය ඉහිරුන
හද මඬලට කවුදෝ ආවා..

මල්පෙති සිඹ සිනා රැගෙන
මල සිඳබිඳ යන්ට ගියා
හද දුක ගාවා
කවුදෝ ආවා……

හස අංගනාවන් සේ සඳදිය මැද එමිනේ
කිරි සිහිනෙක මා රඳවා කොහිදෝ බැඳුනේ
නීල කැලුම් ගලා හැලෙන ඉඳුනිල් මිනි දැස වසා
මගේ දෝතට නැවිත් නුඹ කොහෙදෝ බැඳුනේ…..

හිරු මැලවුනු සැන්දැවේ අඳුරට ගුලිවී
මදු බඳුනට හාදු දිදී හිඳිනා යාමේ
නෙතු කඳුලින් බොඳකල ඒ අතීතයේ හීන පැලට
මා කැදවා යන්නට නුඹ ඇයිදෝ ආවේ……

චන්ද්‍ර මණඩලේ සැතපුණ පුංචි සාවියේ
මන්ද කියාපන් නොකියා හැංගිලා ගියේ
පාන නිවුණ සේ පාළුයි ලැයිම් කාමරේ
මන්ද නුඹ ගියේ කියපන් පුංචි සාවියේ

ලාභ රත්තරං දිලිසෙන පාළු වීදියේ
ගෑණු ළමයි පියාඹලා ඉස්සරත් ගියේ
උන්ට සෙයිළමේ මග තොට පාර වැරදුනේ
අන්න ඒ නිසයි මට දුක රත්තරං දුවේ

මාල බැදන් සුදු යකඩින් රෝස මල් වනේ
මාල ගිරව් ගේ දොරකඩ සිංදු කිවු වෙලේ
හීනෙනුත් හිතුනෙ නෑ මට මොකද කාරණේ
පාර මතක නම් තාමත් ගේ ළඟයි දුවේ...

ගැ- ආලෙන් වෙලා ගන්න කෝලම් කලා
     හිත ආලෙන් මුදා ගන්න මායම් කලා

පි- මම හීනෙන් අපේ ලෝකෙ සායම් කලා
     ඔබ සායම් මකා ගන්න වැයම් කලා

පි- මම දෑසින් කලා ඔබට පෙම් යෝජනා
     ඔබ කලා යෝජනා වලට චෝදනා

ගැ- මම මෑතින් ඉදන් වින්ද පෙම් වෙදනා
      ඇයි ඔයා බැලුවෙ ඇස් දිහා නාඩනා

පි- පෙම් වසන්තේ ඇවිත් නැද්ද තාමත් ඔහේ
     පාලුයි වගේ නැද්ද තාමත් හිතේ

ගැ- වසන්තේ ඇවිත් බොහොම කාලයක් මෙහේ
      අපේ ආදරේ භාවනාවක් වගේ

ගැ- ආලෙන් වෙලා ගන්න කෝලම් කලා
      හිත ආලෙන් මුදා ගන්න මායම් කලා

පි- මම හීනෙන් අපේ ලෝකෙ සායම් කලා
     ඔබ සායම් මකා ගන්න වැයම් කලා

මුනි නන්දන සිරිපාද වඳිම් සමනල කන්දේ
විහිදෙන මෝක්ෂ සුගන්දේ
මුනි නන්දන සිරිපාද වඳිම්
ශ්‍රී ශාන්තී කරුණා ගුණ ආනන්දේ
ලැබීලා කරුණා ගුණ ආනන්දේ
පිහිටෙන් සුමන සුරින්දේ සිත් පැහැදී

මුනි නන්දන සිරිපාද වඳිම් සමනල කන්දේ
විහිදෙන මෝක්ෂ සුගන්දේ
මුනි නන්දන සිරිපාද වඳිම් ශ්‍රී...

ලිහිණි හෙලේ අම්බලමේ සින්දලා ගිමන්
ධර්මරාජ ගලේ නැගී ගල්පඩි ගනිමින්
තුන් සරණේ පිහිට සිතාලා
සන්තොසිනේ ඉන්පිටත් වෙලා
පිහිටෙන් සුමන සුරින්දේ සිත් පැහැදී
මුනි නන්දන සිරිපාද වඳිම් ශ්‍රී...

ගෙත්තම් කර සිරිත ලෙස ගෙත්තම් පානේ
සීතගගුලෙ නාලා සැම පඬුරු බැඳගෙනේ
ගෙත්තම් කර සිරිත ලෙස ගෙත්තම් පානේ
මලුව පෙනේ යමු නැවතී හැරමිටි පානේ

සමන් දෙවි කරුණාවයි නඩේ සැමටම සැප වෙයි //
පිහිටෙන් සුමන සුරින්දේ සිත් පැහැදී
මුනි නන්දන සිරිපාද වඳිම් ශ්‍රී...

ඇහැල කණුව ළඟ නැවතී පිරුවට ඇඳලා //
අහස්ගව්ව පසුකරමින් සාදු කියලා //
මහා මලුවට විත් ගිරිදඹ නැගලා
සිරී පතුල වඳිමු නිවන් පතාලා
එම පින් සමන් සුරිඳුටත් පමුනාලා

මුනි නන්දන සිරිපාද වඳිම් සමනල කන්දේ
විහිදෙන මෝක්ෂ සුගන්දේ
මුනි නන්දන සිරිපාද වඳිම් ශ්‍රී...

සුළඟට සැලෙනා...

සුළඟට සැලෙනා...

පළඟැටි කුරුමිණි මෙරු හැපෙනා...

ඉටි පහනක් දෝ මා...

නිවි නිවි දැවෙනා..දැවි දැවි නිවෙනා...

මා වට මඳ එළියේ පළඟැටි සේනා සැණකෙළියේ...

මිහිර බි‍‍ඳේදෝ සිරුර සිඳේදෝ..

මා කෙළෙසී යාදෝ...

ඉටි පහනක් දෝ මා...

නිවි නිවි දැවෙනා..දැවි දැවි නිවෙනා...

මා වත රුවට ඇදී අනඟ රැඟුම් පා තරග වැදී...

හදවත කළඹා ගත සිත පොළඹා...

නිසසළ දැහැන බිදී...

ඉටි පහනක් දෝ මා...

නිවි නිවි දැවෙනා..දැවි දැවි නිවෙනා...

කළුවර පළස ඉරා මා වත දුබලව දැවෙන තුරා...

වට කැරකෙන්නෝ සෙනෙහෙ මවන්නො...

පණ නල ගනිති සොරා

ඉටි පහනක් දෝ මා...

නිවි නිවි දැවෙනා..දැවි දැවි නිවෙනා...

සිතක් කෙලෙසද මේ තරම්
වේදනාවන් විදින්නේ
නෙතක් කෙලෙසද මේ තරම්
දුකට කදුළැලි සලන්නේ...//

‍ඔබෙන් වෙන්වී ගෙවෙන මොහොතද
කල්පයක් වී දැනේ නම්..//
ඔබෙන් තොර හෙට දිනක් ගැන මා
සිතා ගන්නේ කෙලෙසදෝ..

සිතක් කෙලෙසද...//

සුසුම් කදුළැල් සිහින පමණක්
උරුමයන් වී සදා කල්...//
සතුට මොහොතක මිරිඟුවක් වී
බිඳී යන්නේ ඇයි මෙසේ...

සිතක් කෙලෙසද...//

සඳ පිණි දියේ හිම කුමරියේ..

ජිවිත කැලේ පිපි මලි වැලේ..

මා හා බැඳි ගිනි කාෂ්ඨකේ..

කඳු හෙල් දිගේ සැඬ මාරුතේ..

ඔබ හමා යනවා.. අපි හමා යනවා..

නෙතින් ගලනා කඳුළු වැල් ගංඟාවෝ..

සවිය දෙනවා පරදන්න මායාවෝ..

මල් රොනින් මලින් පිරි දිනේන් දින ගෙවේ..

ආදරේ සදා සුසම් නොවේ..

මෙලෝ වසනා තුරා ළඟ මා ඉන්නම්..

කඳුළු පිසදා ඔබව සනහාලන්නම්..

ආදරේ හිනාවෙවි ආදරේ හඬයි..

ජිවිතේ කාහටත් ඔහොමයි..

අර සඳ පළුවෙන් නුඹව පෙනෙයි..

පාලු සිතේ විඩා නිවෙයි...

මේ සුවිසල් පුර තනිව ඉන්නට...

මට ඔය සිත සවිය ගෙනෙයි...//

තුරු හිස සිඹ සිඹ වැද මඳ නළ...

මුමුණන විට ගී සවනට..//

අපි ඇල් හේනේ පැල් මැස්සේ..

ගැයූ ගීත එයි සිහියට..

හිත වාවනු බැරි වී එන්නට..

හිතුනත් ආපසු ගම රට..

හෙට අදට වඩා හොඳ වේයැයි...

කොඳුරයි රහසින් යටි හිත..

අර සඳ පළුවෙන් නුඹව පෙනෙයි..

අග හිග මාලය ගෙළලාගෙන...

දුක විඳින්න බැරි හින්දම..//

මට වෙස්සන්තර රජු වාගේ..

දරු දන් දෙනු බැරි හින්දම..

පෙර සෙනෙහෙ සිතින් අපි දෙන්නා..

උන් හැටි සිහියට අරගෙන..

හොඳ පරිස්සමින් මං එනතුරු...

ඉන්නවා නේද මගේ රං කඳ..

සියපතක් පිපුණා පොකුණු තෙර
නිල් විලේ නිල් විලේ...
එක හිතින් පෙම් කලා නම් ඔබ
මට අගේ මට අගේ...//

නෙතින් නෙත හදුනා වරින් වර
හමුවෙලා අප හමුවෙලා
පැතුම් මල් විකසිත කරන්නට
වෙහෙසුනා අප වෙහෙසුනා..
මෙයද දෛවය මෙයද ඉරණම
වෙන්වුනා අප වෙන්වුනා..

සියපතක් පිපුණා...//

සසර මඟ හදුනා අතර මඟ
තනිවුනා අප තනිවුනා...
අත දුරක නොපිපී නෙලන්නට
බැරි වුනා මල් බැරි වුනා...
සුවඳ සුදු මල් නිබඳ පිදු පෙම
‍ගොළුවුනා පෙම ගොළුවුනා...

සියපතක් පිපුණා...//

රෑ සඳ ඇවිත් ගියා ඉවුර මැදින්

රහසේම හිමින්

ආදර බිඳුවක් ඇබින්දක්

නුඹ අරන් ඇවිත් තිබුනා

මල් මකරන්ද සුවඳ තිබුනා

ඔබ දන්නෙ නෑ සිත පෙරුම් පිරුව කාලේ

රෑ සිහිනේ ඔබ එන්න එපා දේවී

ලං ලංව ඉන්න වේවී

සිත රිදුනා හොඳටෝම ඇති

රෑ සඳ ඇවිත් ගියා....

මම දන්නෙ නෑ පෙම කියාගන්න තාලේ

රෑ සයනේ ඔබ ඉන්න එපා ප්‍රේමී

ලං ලංව ඉන්න වේවී

සිත රිදුනා හොඳටෝම ඇතී

රෑ සඳ ඇවිත් ගියා...

ජීවිතය ඔබෙන් දැන ආදරයෙන් සිප
ලඟම තබාගෙන මුතු කැටය ලෙස
මේ කුලකින් රිංගන තරු එළියක් ලෙස
මිහිර විඳින්නම් ලඳුනි සදාදර

කාලයක අයාලේ පාවී ගිය සිත
ලැගුම් සොයයි උණුසුමින් කැදැල්ලක
ආදරය තරම් සුවයක් මට මෙහි නැත
කියා ගයයි දුර ඉඳන් ලිහිණියක

සාගරය තුරුල්ලේ යාවි ගං දිය
විඩා නිවයි සිඳු රළින් හැඟුම්බර
ස්නේහයට උපන් කවියක් කැට තලයක
ලියා තබමි නුඹ නමින් සදාතන

මේ නිහඬ බව බි‍ඳෙන්න...
තව මොනව හරි කියන්න...
ඔය නෙත් අගින් සිනාසී-මා දිහා දැන් බලන්න..//

ඔබ මගේමයි කියන්න..මට අයිති නැත සිතන්න...
ඔබ පතා තැවෙන්න...මට සුසුම් නෑ හෙලන්න..

මේ නිහඬ බව බි‍ඳෙන්න...

දැන් ළඟයි හිරු නැගෙන්න..
තව වරක් මා සිඹින්න...
මට ආදරේ යැයි-එක වරක්වත් කියන්න..

මේ නිහඬ බව බි‍ඳෙන්න...

අහන් ඉන්න..
අහගෙන ඉන්න..
මගේ හිත මොනවද..මුමුනනවා..//

යාය පුරා නෙක නෙක පාටින්..